Interview met Wilma

Interview met Wilma

Interview met Wilma Pennings

door Edith Kalmeijer

3 augustus 2015

Voor het interview nodigde Wilma mij uit bij haar thuis. Op een warme zaterdagmiddag hebben wij heerlijk in haar prachtige tuin zitten kletsen.

Wat Wilma altijd heeft dwarsgezeten is dat mensen het moeilijk vinden iets te krijgen, als ze niet het gevoel hebben iets terug te kunnen doen. Geven is gemakkelijker dan ontvangen. Jaren geleden moest de buurman naar het ziekenhuis. Wilma bood toen aan om de buurvrouw naar het ziekenhuis te rijden, omdat zij zelf geen rijbewijs had. De buurvrouw heeft daar nooit gebruik van gemaakt. Voor Wilma was dat een vervelende ervaring – ze voelde zich zelfs een beetje beledigd. Wilma’s hele gezin helpt iedereen die dat nodig heeft. Dat is begonnen in Antwerpen, toen ze te weinig munten hadden voor de parkeergarage. Een hele grote donkere man met een joggingbroek aan kwam hun toen te hulp. Toen ze vroegen hoe ze het goed konden maken, zei hij dat ze op hun beurt iemand anders moesten helpen. Dat heet in huize Wilma nu karmapunten – er klopt nooit iemand tevergeefs aan.

Wilma kwam in aanraking met de ruilhandel door Rob. Toen hij haar vertelde dat zijn missie in het leven is om mensen blij te maken vond ze dat zó inspirerend! Bij de ruilhandel is de drempel ook lager. Het probleem dat mensen het moeilijk vinden om iets te krijgen is daarmee opgelost.
Wilma ruilt heel veel. Zo maakt Maria broeken korter en maakt Leny heerlijke jam. Ruilen zorgt voor de leukste ontmoetingen met mensen. Ook buiten de ruilhandel gaat Wilma door. Zo heeft Els aangeboden om de familie te ontlasten door af en toe op bezoek te gaan bij Wilma’s schoonvader in het verpleegtehuis. Els is een lieve vrouw. Ze zeemt ramen voor mensen. Anja Fikke knipt Huub zijn haar, en bij de pedicure heb ik geruild met lekker hapjes voor het promoten van de salon. Woensdag wil Wilma appeltaart, dat gaat ze vandaag regelen – ze heeft keetjes, want ze heeft weer een etentje gegeven! Dat doet ze graag. Ze maakt er een feestje van en vraagt 15 keetjes. Over die keetjes heeft ze een lopende discussie met haar man. Hij vraagt nl. voor een klusje (lassen) 20 keetjes. Wilma vindt dat teveel. Voor een etentje, wat veel meer werk is, vraagt ze 15 keetjes. Rob heeft zich ook in de discussie gemengd door aan te geven dat lassen natuurlijk wel gespecialiseerd werk is. Wilma en Huub, we zijn benieuwd naar de uitkomst! Wilma is geïnspireerd door een lezing van professor Michel Bauwens over het einde van het kapitalisme en de peer-to-peereconomie. Wat haar zo aanspreekt is het idee van een basisloon voor iedereen – geen werkgevers en werknemers meer. Voorwaarde om dat te laten slagen is dat er open sources (op internet) zijn: iedereen heeft toegang en kan zelf dingen toevoegen om de inhoud te verbeteren. Tesla is een mooi voorbeeld. Zij hebben alles op internet gezet. Über en Air BNB zijn ook leuke initiatieven, alleen wordt daar iemand rijk van. Dat gaat Wilma nog niet ver genoeg. Nog een voorwaarde, zegt Wilma, is dat er betaalbare huren komen. Een andere inspiratie vindt Wilma in Spanje. Door de crisis zijn daar prachtige initiatieven gestart, in zgn. comments, waarin inactieven diensten uitwisselen – gezamenlijk slachten, volkstuinen, kookclubs. Een basisloon is daar misschien al de volgende stap. Wilma is ervan overtuigd dat de volgende generatie  straks kan kiezen: ze moeten zorgen dat ze een dak boven hun hoofd hebben en een ziektekostenverzekering, en daarnaast kunnen ze kiezen of ze (meer) willen werken, studeren of wat dan ook. Met de vrije tijd die daarbij hoort, kunnen mensen zelfvoorzienend worden, door bijv. een volkstuintje en een geit of een koe te houden. Doe er nog een 3d-printer bij en we hebben geen auto meer nodig. Hierover kan Wilma veel vertellen. Als je nieuwsgierig bent geworden: ze geeft over “het einde van het kapitalisme” in januari een lezing voor de ruilhandel.
Als uitsmijter geeft Wilma nog een mooi verhaal over delen. Huub en zij gaan altijd op reis met hun landrover. Vaak komen ze dan mensen met de mooiste en duurste campers tegen. De sociale pikorde bepaalt dan dat er niemand met Huub en Wilma praat. Dat vinden ze niet erg, ze vermaken zich ermee. Zo zien ze die campers uitgeladen worden met de mooiste lichtgewicht stoelen. Als er een droogmolen wordt uitgeladen, dan gaat Wilma “bewonderen en bedonderen”. Ze knoopt een praatje aan, bewondert de camper en alle spullen en zegt: O, wat een mooie droogmolen heb je! Zou ik ….? Bingo!

Zelf zijn ze niet zo moeilijk. Vorig jaar zagen ze nog een jong stel aankomen op de camping. Uitgeput waren ze, van de lange reis, en het opzetten van de tent. Wilma heeft ze meteen uitgenodigd voor een koud biertje en een lekkere maaltijd. Wat ze terug kunnen doen? Karmapunten!


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *